Autor: Anna Banach

W tym roku w Lublinie skrzyżowały się drogi twórców pochodzących z różnych części Europy i świata, choć, jak zadeklarowali organizatorzy, zaproszenia skierowane zostały przede wszystkim do choreografów i tancerzy z północnej części Starego Kontynentu. Kolejne edycje Spotkań mają odwiedzać artyści reprezentujący inne europejskie regiony, ukazujący odmienne idiomy i różnorodność lokalnych scen tańca. Obok licznej reprezentacji artystów z  krajów skandynawskich i nadbałtyckich, na festiwalu pojawiły się  choreografie, które zaliczono do najlepszej dwudziestki produkcji europejskiej sieci tańca Aerowaves, wybrane propozycje spośród prezentowanych podczas tegorocznej Polskiej Platformy Tańca oraz taneczne prace laureatów ogólnopolskich konkursów choreograficznych dla młodych twórców. Gościem specjalnym XXI MSTT w...

Wieczór z chińskim zespołem Beijing Dance/LDTX składał się z dwóch choreografii: Made in China Jacka Przybyłowicza, powstałej jako część projektu Made in China – Dance on The Edge of Continents, oraz Cold Arrow – Game of Go (WEIQI) Li Han-Zonga i Ma Bo, którego premiera miała miejsce w 2007 roku. Pierwsza z nich jest reinterpretacją dzieła tanecznego Poza horyzont, które polski choreograf stworzył dla Kieleckiego Teatru Tańca w 2016 roku , druga zaś stanowi kwintesencję stylu i estetyki Beijing Dance. Idealnym określeniem spajającym te dwa spektakle okazał się przywoływany powyżej tytuł choreografii Przybyłowicza –  Beyond The Horizon i pod taką...

Sezon 2017/2018 w Teatrze Wielkim w Łodzi zainaugurował międzynarodowy projekt artystyczny – widowisko baletowe Młody duch tańca, którego pomysłodawcą  i reżyserem jest wybitny polski tancerz Wiesław Dudek. Artysta, mieszkający od dwóch lat w Tokio i związany zawodowo z  prowadzonym przez Tetsuyego Kumakawę K-ballet Company, doprowadził  do artystycznego spotkania środowiska baletowego z Polski i Japonii. Pragnąc stworzyć spektakl wyjątkowy, podjął współpracę z choreografami, tancerzami i pedagogami pracującymi  na całym świecie, a do udziału w widowisku zaangażował ponad setkę młodych wykonawców – w tym 43 utalentowanych solistek i solistów.

W programie tegorocznych XXIV Łódzkich Spotkań Baletowych znalazły się dwie wybitne choreografie klasyczne: romantyczny balet Korsarz (Le Corsaire) według poematu lorda Byrona, który znajduje się w repertuarze English National Ballet od 2013 roku, oraz powstały w epoce radzieckiej Spartakus – spektakl premierowy przygotowany przez zespół baletowy Teatru Wielkiego w Łodzi, specjalnie na zakończenie biennale. Choreografię do pierwszego baletu stworzyła kanadyjska artystka, Anna-Marie Holmes, według Mariusa Petipy i Konstantego Siergiejewa, a z monumentalnym tematem powstania gladiatorów w starożytnym Rzymie zmierzył się rosyjski twórca Kirill Simonov.

Program Vic’s Mix składał się z trzech części, w czasie których publiczność obserwowała nieprawdopodobne wręcz umiejętności zespołu tancerzy. Ważnym dla wykonawców elementem stymulującym, oprócz zgłębiana techniki szkoleniowej i budowania wyrazistych relacji, jest też oryginalna muzyka tworzona przez kompozytora, stałego współpracownika Quijady, Jaspera Gahunię. Nie oznacza to, iż jest on autorem wszystkich kompozycji wykorzystanych w tym spektaklu. Tworzy natomiast dzieła wyjątkowe, odpowiadające w warstwie muzycznej poszukiwaniom, jakie na płaszczyźnie eksperymentów ruchowych  prowadzi choreograf.

Główny program MDT został zaplanowany na weekend 28-30 kwietnia, a złożyły się na niego: pokaz etiud choreograficznych Młody taniec, wielkie plenerowe widowisko taneczne na 700-lecie Miasta Lublin Taniec na siedmiu wzgórzach (wydarzenie to, ze względu na niesprzyjające warunki pogodowe, zostało przesunięte na 31 maja br.) oraz występ gwiazdy światowego formatu, izraelskiego zespołu Kibbutz Contemporary Dance Company. Kompania prowadzona przez Ramiego Be’era zaprezentowała swój najnowszy spektakl Horses in the Sky. Dzięki współpracy dwóch instytucji,  Centrum Kultury i Centrum Spotkania Kultur w Lublinie,  po raz kolejny w Lublinie pojawiła się taneczna „superprodukcja”.

W pracy nad swoim najnowszym spektaklem Until the Lions Akram Khan za najbardziej ekscytujące uznał zgłębienie historii jednej z pomijanych bohaterek bliskiego mu od wczesnego dzieciństwa poematu Mahabharata, który odegrał istotną rolę w kształtowaniu się jego artystycznego credo. Amba, bo o niej mowa, jest według choreografa najbardziej fascynującą, a zarazem pełną sprzeczności postacią przedstawioną w dziele uznawanym za jedno z najważniejszych w literaturze indyjskiej. Według słów artysty, księżniczka jest ucieleśnieniem mądrości, istotą, która ulega wielowymiarowym przeobrażeniom. Reprezentuje też mitologiczne postacie kobiet –  „cichych bohaterek”, jednocześnie uosabiających siłę, kreatywność i wytrzymałość.

Lamailę można też zdefiniować jako międzyplanetarną baśń, która zrodziła się z fascynacji reżysera i kompozytora (Maciej Pawłowski) astronomią i muzyką, a oscyluje według jego słów między prawdą a zmyśleniem, realnością a pragnieniem, jakby w pogoni za marzeniem i „kosmicznym” uczuciem. Okazała się też wyjątkowym wyzwaniem dla innych twórców spektaklu., ponieważ to,co z łatwością można wykreować w wyobraźni, należało następnie zmaterializować, nadać całości kształt i formę widowiska teatralnego. Zgodnie z koncepcją reżyserską, Lamaila ma być przykładem teatru totalnego, w którym warstwa wizualna, muzyczna i choreograficzna dopełniają się wzajemnie. Niemniej jednak już w zapowiedziach i na konferencji prasowej podkreślana była taneczność widowiska.

Znakomitą okazją do prezentacji sztuki choreograficznej I połowy XX wieku okazały się obchody 100-lecia awangardy w Polsce, które w łódzkim ms¹ zainaugurowała wystawa Poruszone ciała. Choreografie nowoczesności. Jej tematem przewodnim były cielesno-ruchowe praktyki doby modernizmu. […]  Opracowując strategię wystawy, kuratorka Katarzyna Słoboda odwołała się do teoretycznych koncepcji dwójki artystów ściśle związanych ze środowiskiem łódzkiej awangardy: Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego, współautorów Kompozycji przestrzeni. Obliczania rytmu czasoprzestrzeni.

22 października 2016 roku w Operze Nova w Bydgoszczy odbyła się premiera dyptyku baletowego Roberta Bondary Stabat Mater/Harnasie. Spotkanie bydgoskich artystów, orkiestry, chóru i zespołu baletowego, z choreografem związanym na stałe z Polskim Baletem Narodowym miało wyjątkową oprawę. Zostało bowiem zaplanowane z okazji jubileuszu 60-lecia lokalnej sceny operowej. Kanwą dla choreografii stały się utwory wybitnego kompozytora  XX-wiecznej muzyki klasycznej – Karola Szymanowskiego. Motyw maryjno-pasyjny oraz traumatyczne przeżycia związane ze śmiercią ukochanej siostrzenicy skłoniły Szymanowskiego do pracy nad  religijną partyturą Stabat Mater, fascynacja kulturą Podhala zaś, do skomponowania baletu góralskiego Harnasie. Obie kompozycje powstały w trzecim, późnym okresie twórczości Szymanowskiego, zwanym...