Autor: Anna Banach

Pokazy Kontakthof w ramach 25. Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Tańca w Lublinie to czwarta artystyczna wizyta Tanztheater Wuppertal Pina Bausch w Polsce. Krótka historia tournée zespołu w naszym kraju rozpoczęła się w 1987 roku. Wtedy wrocławska publiczność po raz pierwszy mogła zetknąć się z fenomenem twórczości Bausch w spektaklach Frühlingsopfer oraz Café Müller. Drugie spotkanie z wuppertalczykami miało miejsce jedenaście lat później, w 1998, kiedy to na Międzynarodowych Spotkaniach Sztuki Akcji „Rozdroże” w Warszawie pokazano spektakl Nelken. Kolejna wizyta Tanztheater Wuppertal zapisała się na kartach historii tańca w sposób szczególny. W 2009 roku, już podczas pobytu kompanii na Festiwalu „Świat miejscem...

W Autobiography McGregor nadal eksploruje nowe terytoria choreografii i definiuje tańczące ciało jako „żywe archiwum”. Tym razem przedmiotem zainteresowania Brytyjczyka stało się jego własne DNA, zmieniające się niejako w partyturę, za pomocą której rozpisano taniec na dwadzieścia trzy sekwencje odpowiadające dwudziestu trzem parom chromosomów tworzących ludzki genotyp. Dzieło sceniczne poprzedził skomplikowany proces budowania struktury choreografii w oparciu o zsekwencjonowany przez naukowców z Wellcome Trust Sanger Institute z Utrechtu indywidualny genom McGregora. Jednocześnie choreograf stworzył dwadzieścia trzy taneczne sceny odwołujące się do jego przeszłości, zdarzeń i zjawisk, które najpełniej ukształtowały go jako człowieka i artystę. Dzięki specjalnie opracowanemu algorytmowi, opartemu na...

Farruca to miłość życia Sary Baras. Artystka od ponad dwudziestu lat dzieli się pasją do tego tańca z publicznością na całym świecie. Podczas występu Ballet Flamenco Sara Baras na Łódzkich Spotkaniach Baletowych ze sceny padły słowa opisujące tę fascynację: Farruca to moje światło i mój cień, zawsze do niej wracam. To podróż w czasie, kolory, cisza i zgiełk, tłum i samotność. Farruca bierze mnie w objęcia, w których odpoczywam i wybucham, a każde uderzenie obcasa porywa kawałek mojej duszy… Nieprzypadkowo więc farruca stała się motywem przewodnim spektaklu Sombras. Najpełniej bowiem odzwierciedla ona temperament Baras, jej „wewnętrzy ogień” i emocjonalny związek...

Podczas XXV edycji Łódzkich Spotkań Baletowych zespół Kibbutz Contemporary Dance Company zaprezentował się dwukrotnie: 24 maja ze spektaklem Horses in the Sky[i] oraz 25 maja z Mother’s Milk – widowiskiem tanecznym pokazanym w Polsce po raz pierwszy. Historia obecności KCDC na łódzkim biennale jest jednak zdecydowanie dłuższa. Rozpoczęła się w 1997 roku podczas XIV Spotkań. Izraelski zespół pokazał wtedy w Łodzi choreografię Aide Memorie, w której Rami Be’er poruszył temat Holocaustu. Mother’s Milk Rami Be’er zadedykował spektakl swoim rodzicom – Shoshy i Menn’yemu. W spektaklu pojawia się więc wątek osobisty, poszerzony następnie o zbiorowe doświadczenie, co łączy tę pracę z...

XXV Łódzkie Spotkania Baletowe to dla organizatorów, a przede wszystkim dla artystów oraz publiczności uczestniczącej w biennale, okazja do ponownego spotkania w Teatrze Wielkim w Łodzi, gdzie balet i taniec współczesny obecne są na scenie od 50 lat. To również powrót do tradycji inaugurowania imprezy przez zespół baletowy gospodarzy Festiwalu. W tym roku do współpracy z tancerzami zaproszono Ivana Cavallariego[i], który specjalnie na jubileuszowe Łódzkie Spotkania Baletowe stworzył choreografię poświęconą genialnemu kompozytorowi – Ludwigowi van Beethovenowi. Studiując biografię Beethovena, wsłuchując się w jego symfonie i koncerty, w myślach Cavallariego zrodziła się idea narracyjnego baletu symfonicznego, którego esencją jest interpretacja muzyki...

Po raz kolejny widzowie zgromadzeni w Sali Operowej Centrum Spotkania Kultur w Lublinie otrzymali z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca przepiękny taneczny prezent – tym razem było to spotkanie z Hofeshem Shechterem jego zespołem Hofesh Shechter Company z Wielkiej Brytanii. Pokaz Grand Finale to pierwszy, i póki co, jedyny występ tej brytyjskiej grupy w Polsce. Poprzedziły go informacje medialne na temat spektakularnych osiągnięć Shechtera w dziedzinie współczesnej choreografii (jego twórczość znana jest w naszym kraju niewielkiej grupie specjalistów), z tym większym zainteresowaniem publiczność czekała na występ zespołu.Teatralny styl prac Shechtera często określany jako ponury, posępny, przepełniony anarchistyczną energią i brutalnym dowcipem,...

Jaka jest reakcja na zajęcia ze strony tancerzy? Czy praca w oparciu o metodę Dalcroze’a to dla nich rzeczywiście odkrywanie nieznanego? Co ta wiedza im daje? Po każdych zakończonych warsztatach prosiłam uczestników o napisanie dla mnie krótkiej informacji zwrotnej na temat tego, czym dla nich było i co im dało laboratorium Dalcroze nieodkryty. W tych notatkach często pojawiały się refleksje, że zrozumieli, na czym polega umiejętność słuchania muzyki, rozbiór formalny dzieła muzycznego czy to, jak można muzykę „przepuścić” przez ciało, jak ją ucieleśnić. Uczestnicy warsztatów pisali, że to, co im zaproponowałam, jest dla nich ciekawe, odkrywcze, uczy skupienia i świadomego...

„Kultura ciała” to praktykowanie Twojej autorskiej metody pracy Ciało. Głos. Intuicja. Na czym polega jej specyfika?  W „Kulturze ciała” zapraszam jej uczestników do świadomej pracy z ciałem i głosem w oparciu o autorka metodę Ciało. Głos. Intuicja, która jest wynikiem mojej kilkunastoletniej praktyki jako pedagoga, choreografki i tancerki. Przez kilka lat praktykowałam ją tylko na sobie. To metoda pracy oparta na ruchu i naturalnym wydobywaniu głosu, wspierana technikami oddechowymi i improwizacją. Swobodnie żongluję różnymi działaniami: fizyczność łączę z głosem, a zmysły ze swobodnym ruchem. Intuicyjnie szukam czegoś, czego nie ma (śmiech). Praktykowanie tej metody ma nas prowadzić do całkowitego odrzucenia...

Odkrywanie nowych terytoriów choreografii w zamyśle organizatorów konferencji ma być metodycznym spojrzeniem na historię tańca w Europie Środkowo-Wschodniej w ujęciu wertykalnym i horyzontalnym. Porządki te określać mają odpowiednio: narracja historyczna opisująca wzajemne wpływy i hierarchie, charakterystyka lokalnego zróżnicowania scen tańca,  relacje między regionami oraz osobiste wspomnienia artystów. Taka perspektywa pozwala na przedstawienie dynamiki rozwoju tańca w Europie Środkowo-Wschodniej w kontekście oddziaływań i inspiracji płynących z Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych, jak również dostrzeżenie i ewaluację jego cech dystynktywnych.  Program konferencji zogniskował się wokół trzech wątków dominujących w wystąpieniach prelegentów: roli kobiet w rozwoju tańca współczesnego, regionalnej i transregionalnej perspektywy opisu...

Wieczór z Baletem „Cracovia Danza” w Muzeum Narodowym w Krakowie był muzyczno-tanecznym świętem łączącym się ze 135. rocznicą urodzin i  80. rocznicą śmierci wybitnego polskiego kompozytora, pianisty i pisarza epoki modernizmu – Karola Szymanowskiego. W 2007 roku w Polsce obchodzony był rok Karola Szymanowskiego i wtedy właśnie Opera Krakowska wraz z głównym producentem, Małopolskim Centrum Kultury „Sokół” w Nowym Sączu, zrealizowała plenerowe widowisko muzyczne baletu Harnasie, które zaprezentowane zostało między innymi w Zakopanem, Krakowie, Tarnowie i Nowym Sączu. Najnowszą odsłoną porywającej opowieści o góralach i zbójnikach jest choreografia Leszka Rembowskiego przygotowana dla tancerzy krakowskiego zespołu, założonego przez Romanę Agnel w...