Autor: Natalia Staszczak-Prüfer

Festiwal  Made in Potsdam  z roku na rok staje się coraz większą imprezą artystyczną Poczdamu, a w styczniu 2018 roku odbył się już po raz siódmy. Nazwany kiedyś przez Laurenta Dubosta (rzecznika prasowego wydarzenia) „festiwalem dla wtajemniczonych”, powstał z myślą o rezydujących w Internationales Zentrum für Tanz und Bewegungskunst Fabrik w Poczdamie młodych tancerzach, którzy dzięki niemu raz w roku mogli zaprezentować efekty swojej pracy. Festiwal się rozrasta, a tegoroczny składał się z dziewięciu różnych wydarzeń artystycznych, których twórcy niekoniecznie byli związani z miastem. Festiwal złączyła w całość nieodległa przeszłość – innowacyjne myśli i awangardowe rozwiązania w sztuce sprzed kilkunastu-kilkudziesięciu...

Na spektakl Duato Shechter składają się dwie choreografie przygotowane przez różnych artystów: Hofesha Shechtera (The art of not looking back) i Nacho Duato (Erde). Pierwszy z nich za pomocą tańca zmierzył się z  traumą z dzieciństwa, drugi ukazał apokalipsę, jaka nieuchronnie czeka środowisko naturalne. Te nadzwyczaj pesymistyczne i piękne obrazy stworzyły potężny, widowiskowy spektakl.

Jeden z najbardziej znanych festiwali w Berlinie,,Tanztage, który rozpoczyna taneczny rok w stolicy Niemiec, tym razem został otwarty silnie polskim akcentem. W dniach 4 i 5 stycznia w Sophiensaele zaprezentowano wieczór składający się ze spektaklu So Emotional polskich twórców – Przemka Kamińskiego  Mateusza Szymanówki i Marty Ziółek –  oraz dwóch prac solowych pod wspólnym tytułem Alter Egos w wykonaniu Joy Alpuerto Ritter. Oba spektakle powiązał ze sobą motyw maski – tej, która skrywa prawdziwe emocje i uczucia, schowane gdzieś głęboko w nas, jak również tej materialnej, zasłaniającej twarze i mimikę wykonawców.

Festiwal Tanz im August jest jednym z najważniejszych festiwali tańca współczesnego w Europie. Co roku w sierpniu do Berlina zjeżdżają tancerze z całego świata, by zaprezentować swoje najnowsze produkcje pełne eksperymentów i awangardowych rozwiązań. Kilkutygodniowa impreza taneczna pokazuje, w jakim kierunku zmierza taniec współczesny, jaka może być jego przyszłość i jakie elementy są dla niego ważne. Spektakle taneczne Michaela Clarka oraz Rocio Moliny podkreśliły wagę tradycji oraz otwarcia się na awangardę.

Spektakl  Kreatur, zrealizowany przez zespół Sasha Waltz & Guests, zaprezentowany na tegorocznym festiwalu Tanz im August, to wielki powrót choreografki na berlińską scenę, z której artystka się wywodzi. Premiera odbyła się w czerwcu w centrum kulturalnym Radialsystem V,  lecz publiczność nie miała jak dotąd wielu okazji, by obejrzeć najnowszą pracę Waltz. W założeniach Kreatur od początku obecne są  poszukiwania oraz eksperymenty dotyczące pozycji tancerza/tancerki – tak w odniesieniu do grupy, jak i struktury choreograficznej. Te aspekty podkreśla w wywiadach Waltz, zauważają je również recenzenci. Nowy spektakl niemieckiej choreografki trudno umieścić  w jakimkolwiek nurcie tańca współczesnego sensu stricto, choć niewątpliwe wchodzi...

W marcu 2017 roku w Staatsoper w Berlinie, po raz ostatni w tym sezonie, został pokazany spektakl baletowy Sacre w choreografii Sashy Waltz, którego premiera odbyła się w październiku 2013 roku. Wieczór Sacre w choreografii Sashy Waltz składał się z trzech części: krótkiego L’Après-midi d’un faune (polski tytuł Popołudnie fauna) do utworu Claude Debussy’ego, duetu Scène d’amour do  symfonii Hektora Berlioza Romeo i Julia oraz Sacre (pełna nazwa Le Sacre du printemps, w Polsce znanego pod tytułem Święto wiosny), do muzyki Igora Strawińskiego.

Już sam tytuł książki O-Ton Pina Bausch intryguje i wywołuje problem z dosłownym przetłumaczeniem go na język polski. Pochodzi od słowa „Originalton”, które w języku niemieckim ma kilka znaczeń. Pierwsze z nich to „oryginalny dźwięk” – niezmieniony, nieobrobiony, pozbawiony jakichkolwiek cięć, efektów czy poprawek. Drugie znaczenie tego słowa to „cytat”. ublikacja ta jest  zbiorem wywiadów z jedną najwybitniejszych niemieckich choreografek, Piną Bausch. Książka składa się z 29 rozmów z artystką. Pierwszy wywiad został udzielony w 1975 roku reżyserowi Edmundowi Gleede i opublikowany w corocznie wydawanej kronice na temat baletu w Niemczech „Chronik und Bilanz des Ballettjahres”). Ostatni pochodzi z 2006...

Rok 2017 rozpoczął się w Berlinie od XXVI  edycji festiwalu tanecznego Tanztage Berlin,  organizowanego w Sophiensaele. W dniach 5-15 stycznia 2017 roku publiczność mogła obejrzeć premiery spektakli tanecznych  oraz wznowione spektakle taneczne, a także krótkie prace solowe. Tanztage Berlin to impreza skierowana przede wszystkim do młodych ludzi, zainteresowanych najnowszymi trendami tanecznymi. Jest to festiwal, w którym udział biorą młodzi, często debiutujący tancerze, gdzie jest miejsce na to, co świeże, oryginalne, nieprzewidywalne.

„Nie możemy pokazać dzieła Piny Bausch. Kto chce je przeżyć, musi pojechać do Wuppertalu” – powiedział Salomon Bausch, syn choreografki i przewodniczący fundacji zajmującej się dorobkiem słynnej tancerki (Pina Bausch Stiftung). Jako jeden z kuratorów wystawy Pina Bausch i Tanztheater postawił sobie i odwiedzającym pytanie: czy w ogóle da się pokazać taniec w muzeum?