Bełchatów/Scena dla tańca 2017/ Nowa perspektywa: Polski Teatr Tańca „Hello, My Friend!”/ „Hello, Stranger!”/ „Hello. And Goodbye.”

W ramach projektu Nowa perspektywa Polskie Teatr tańca zaprasza do Miejskiego Centrum Kultury w Bełchatowie na pokaz tryptyku choreograficznego Pawła Malickiego, na który składają sie prace: Hello, My Friend!; Helllo, Stranger! oraz Hello. And Goodbye. Prezentacje spektali w ramach projektu odbywają się we współpracy z Instytuem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla tańca 2017.

O spektaklach:

Hello, My Friend!

Hello, My Friend! to druga część tryptyku Pawła Malickiego. Choreograf podejmuje w niej temat mężczyzn i męskości oraz związanych z nimi stereotypów i przekłamań. Koncentruje się na analizie reguł zachowań i współzależności panujących w męskich grupach. Przygląda się im z wnikliwością, ale i poczuciem humoru, nie uciekając przy tym od obnażania niedoskonałości, gdyż jak powszechnie wiadomo – „nie ma ludzi idealnych, zwłaszcza mężczyzn”.

Bardzo trafną narracją do spektaklu Hello, My Friend!, jak i po części inspiracją dla choreografa, jest cytat z Dziennika Sławomira Mrożka: „Nie lubię męskości… Określenie „zniewieściały” jest w gruncie rzeczy określeniem pochlebnym. Oznacza ono, że dany osobnik często się myje, nie lubi zabijać ludzi, zdolny jest do współczucia, nie lubi wrzeszczeć i pchać się, żeby udowodnić swoją ważność.”

choreografia: Paweł Malicki

muzyka: Asaf Avidan, Bloodstone, Las Hermanas Goggi, Boris Kovac & Ladaaba Orchestra, Elvis Presley, La Lupe, Nada Malanima, The Black Keys, Alva Noto

aranżacja muzyki: Daniel Stryjecki

kostiumy, scenografia: Paweł Malicki

obsada: Fabian Fejdasz, Paulina Jaksim, Zbigniew Kocięba, Paweł Malicki

premiera: 25 kwietnia 2014, MP2 w Poznaniu

czas trwania: 26 min

Hello, Stranger!

Inny jest tym, czym nie jest i czym musi uzupełnić swój brak.

Inny opowiada o swoich potrzebach.

Inny jest podobny do mnie, jest Innym Ja, ma podobne nogi, ręce, głos, mowę.

Inny ma swoje „wnętrze”, swoją „głębię”. W swej „głębi””jest on niewyczerpalną „pełnią”, jest „bogactwem”, które się „przelew”. Ale głębia ukazuje się i skrywa jednocześnie.

Inność Innego wydobywa na jaw moją własną inność. Inność jest wzajemna. Inność zaskakuje, przynosi wciąż nowe niespodzianki, w całej przewidywalności jest nieprzewidywalna.

Inny nie jest rzeczą między rzeczami ani przedmiotem między przedmiotami, lecz podmiotem, Innym Ja […], z którym mogę wejść we wspólnotę My.

Inny, którego napotykam, znajduje się w ruchu, co sprawia, że i we mnie budzi się świadomość możliwego ruchu.

Muszę się „otworzyć” na samą inność Innego, „znosząc” własną inność. […]. Taka zmiana nie jest niczym więcej, jak konsekwentną zmianą punktu widzenia – z mojego na jego.

Inny wymaga, aby stać się jego pokarmem, jego częścią składową, nim. Inny zadaje ból.

Inny zbliża się, aby się „karmić mną”. Co mam począć? Odsunąć się czy poddać?

(Inny, ks. Józef Tischner)

Spektakl adresowany jest do widzów dorosłych.

choreografia: Paweł Malicki

muzyka: Alva Noto, Marino Marini, Nicola Porpora (wyk. Cecilia Bartoli), Grimes, Rebekah del Rio, G. F. Händel, Mukat Edits, Go Koyashiki, Bartosz Dziadosz

reżyseria świateł: Ewa Garniec

scenografia i kostiumy: Adriana Cygankiewicz

aranżacja muzyki: Bartosz Dziadosz

obsada: Julia Hałka, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Paweł Malicki, Marcin Motyl, Michał Przybyła, Sandra Szatan.

premiera: 18 i 19 sierpnia 2013, Teatr Ósmego Dnia

czas trwania: ok. 50 minut

Hello. And Goodbye.

W „Stworzeniu Adama” Michała Anioła Bóg przekazuje Adamowi iskrę życia […]. Cały sens obrazu […] zawierał się w dwóch monumentalnych ciałach, wyciągających do siebie ręce, których palce wskazujące niemal się stykają. Jest między nimi milimetr przestrzeni. I w tej próżni jest życie. Monumentalność obrazu i bogactwo szczegółów stanowią jedynie ramę, otoczkę, która jeszcze bardziej ma podkreślić tę minimalną pustkę, ten pusty punkt, który mieści w sobie wszystko.

(Wpuść mnie, John Ajvide Lindqvist)

Mimo że jest ona często postrzegana jako nicość, albo pewien brak, w rzeczywistości nie jest czarną dziurą, lecz raczej pojemnikiem, który wszystko łączy, umożliwia i ogarnia. Jej istotą jest bezpośrednio powstający wgląd, doświadczeniem wibrująca radość, a wyrażeniem się aktywna miłość.

(Lama Ole Nydahl)

choreografia i taniec: Paweł Malicki

światła: Daniel Stryjecki

muzyka: AGF, The Bug, Ryoji Ikeda & Dumb Type, Tim Hecker, W. A. Mozart

grafika: Mariusz Stryjecki

czas trwania: 15 minut

premiera: 17 kwietnia 2015

***

Projekt Nowa perspektywa realizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Scena dla Tańca 2017.

Scena dla tańca 2017 (miniaturka)

Projekt Nowa perspektywa stwarza możliwość zaprezentowania szerokiej publiczności dorobku choreograficznego dwojga młodych, będących przed 35. rokiem życia, tancerzy Polskiego Teatru Tańca. Paweł Malicki konsekwentnie na przestrzeni kolejnych trzech lat, począwszy od roku 2013, realizował spójny tryptyk choreograficzny, złożony ze spektakli: „Hello, Stranger!” (zrealizowany dzięki stypendium „Młoda Polska”), Hello, My Friend! oraz Hello. And Goodbye. Urszula Bernat-Jałocha rok po udanym debiucie choreograficznym „Nondescript” (2014) zrealizowała (również w ramach stypendium „Młoda Polska”) swój kolejny spektakl: Percepcję. Dwoje twórców mierzy się w swoich spektaklach z aktualnymi tematami przewartościowań społecznych za pomocą wyrazistych środków, zarówno ruchowych, jak i muzycznych, plastycznych czy multimedialnych.

Utrzymane w skrajnie odmiennej estetyce spektakle: Nondescript (2014) i Percepcja (2015), razem prezentują polemiczną, ale jednocześnie wnikliwą i wieloaspektową analizę społecznych mechanizmów – przyglądają się napięciom między unifikacją a indywidualizmem, sferami kulturowej i fizycznej cielesności.