Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca

Wersja do druku

Udostępnij

Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca (od 1997) powstały z inicjatywy Hanny Strzemieckiej, dyrektor artystycznej Grupy Tańca Współczesnego Politechniki Lubelskiej (od 1993), a następnie Lubelskiego Teatru Tańca (od 2001). Od początku istnienia Spotkania są na aktywność artystyczną, pedagogiczną i promocyjną. Dlatego oprócz pokazów przedstawień odbywają się tu warsztaty taneczne, seminaria i wykłady teoretyczne (a od 2009 roku konferencja naukowa współorganizowana przez Uniwersytet im. Marii Curie-Skłodowskiej), prezentacje filmów (Kino Tańca) i spotkania z twórcami. Za obecną koncepcję – nawiązującą do idei Hanny Strzemieckiej, która pozostaje konsultantem artystycznym imprezy − i organizację festiwalu odpowiada Lubelski Teatr Tańca, tj. Ryszard Kalinowski, Wojciech Kaproń, Anna Żak i Beata Mysiak.

Spotkania co roku gromadzą twórców z najrozmaitszych rejonów Europy i świata, kładąc nacisk na wielość estetyk, stylów choreograficznych i kulturową różnorodność. Ich organizatorzy uważnie obserwują rozwój tańca i jego twórczy dialog z innymi dziedzinami sztuki, dlatego leżący u źródeł festiwalu pluralizm artystycznych wypowiedzi i poszukiwań został niedawno ujęty w porządkujące koncepcje poszczególnych edycji, tj. jubileuszowa, dziesiąta, na której pokazano spektakle ze wszystkich kontynentów, jedenasta – konfrontująca twórców z Europy zachodniej (gdzie, jak pisano, „wolność wypowiedzi twórczej istniała niemal od zawsze”) i środkowo-wschodniej, z krajów, w których teatr tańca ma krótki, około 10-letni staż (Rumunia, Chorwacja, Serbia, Turcja) oraz edycje najnowsze, poświęcone wzajemnym relacjom tańca/choreografii i innych dziedzin, kolejno plastyki (2008, uzupełniona o finalną wystawę plastyków, którzy tworzyli dzieła zainspirowane prezentacjami), literatury (2009) i muzyki (2010). Mimo najnowszych inicjatyw, systematyzujących pokazy, różnorodność w podejściu do podobnej materii artystycznej oraz chęć inspirującego zestawienia działań twórców z najrozmaitszych obszarów – tak umownie rozumianego Zachodu, jak i Wschodu – była na stałe wpisana w formułę festiwalu.

Zanim jeszcze swoją działalność rozpoczął poznański Stary Browar (program Stary Browar Nowy Taniec koordynowany przez Joannę Leśnierowską), to właśnie na lubelskich Spotkaniach wystąpili tacy twórcy, jak Peter Pleyer & Eszter Gall, Jonathan Burrows i New Art Club z Wielkiej Brytanii, Yann Marrusich ze Szwajcarii, Yasmeen Godder Dance Company z Izraela – wszyscy w ostatnich latach odwiedzili Poznań – gość poprzedniego festiwalu improwizacji tańca SIC! (2008), Magpie Music Dance Company z Holandii, czy Kekäläinen & Company z Finlandii. A oprócz tego wielu innych artystów, z których większość wracała do Lublina (i Polski, również na inne imprezy) jeszcze nie raz i należy do stałych gości festiwalu, między innymi Joe Alter Group i Johannes Wieland Company z USA, Compagnie Stanisław Wiśniewski (Francja), Nanine Linning Company (Holandia), grupy ze Wschodu, tj. litewski Aura Dance Theatre, białoruska Quadro Contemporary Dance Group, artyści z Rosji, Hiszpanii, Włoch… Ponadto twórcy polscy, od Śląskiego Teatru Tańca i Polskiego Teatru Tańca, Teatru Alter, Dada von Bzdülöw, Teatru Okazjonalnego, Iwony Olszowskiej, aż do generacji najmłodszej, np. Izabeli Chlewińskiej, Konrada Szymańskiego i Dominiki Knapik.