Opera Nova w Bydgoszczy – zespół baletowy. Pierwsze przedstawienia muzyczne w Bydgoszczy prezentowane były na scenie Teatru Miejskiego w XIX wieku, ale były to przede wszystkim gościnne występy zespołów operowych z Gdańska, Poznania i zza granicy. W latach 1920-39 popularnością cieszyła się też tzw. Scena Niemiecka. Zawodowy balet zagościł w Bydgoszczy dopiero w okresie 1925-26 w Pomorskiej Opery Zjednoczonych Teatrów Bydgoszcz-Toruń-Grudziądz pod dyrekcją Bendy. Zespół w swoich szeregach miał niewielki zespół baletowy. Obecny kontynuuje tradycje zespołu wchodzącego w skład Studia Operowego, powołanego do życia w 1956 roku. Zainaugurował on działalność Weselem krakowskim w Ojcowie Kurpińskiego w sali Teatru Ziemi Pomorskiej 21 września. W 1958 roku zespół zaprezentował pełnospektaklowe przedstawienie Dziadka do orzechów Piotra Czajkowskiego (którego bydgoska realizacja była zarazem polską prapremierą. M.in. to wydarzenie spowodowało przekształcenie Studia w miejski teatr operowy. Podczas swojej dotychczasowej działalności bydgoski zespół baletowy zaprezentował ponad 30 premier baletów klasycznych, wieczorów baletowych i baletów współczesnych. Od 1995 roku przy Operze Nova funkcjonuje Studio Baletowe, w której nauczany jest skrócony kurs szkoły baletowej, a jego członkowie uczestniczą w niektórych spektaklach baletowych i musicalowych teatru. Co roku odbywa się też Bydgoski Festiwal Operowy i Baletowy, podczas którego prezentowane są spektakle baletowe w wykonaniu zespołów baletowych z całego kraju i zza granicy.
Najważniejsze premiery: Fontanna Bachczysaraju Borysa Asafiewa (1959), Romeo i Julia Siergieja Prokofiewa (1962), Wesele krakowskie w Ojcowie Karola Kurpińskiego w choreografii Rajmunda Sobisiaka (1964), Pan Twardowski Ludomira Różyckiego w choreografii Rajmunda Sobisiaka (1966), Legenda miłości Arifa Mielikowa w choreografii Hanny Miller (1967), Baśń o kamiennym kwiecie Sergieja Prokofiewa (1970), Jezioro łabędzie Piotra Czajkowskiego w choreografii Rajmunda Sobiesiaka i Kazimierza Wrzoska (z gościnnym udziałem wybitnej tancerki Olgi Sawickiej w partii Odetty, 1972), Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków w choreografii Krystyny Gruszkówny (1975), Anna Karenina w choreografii Krystyny Gruszkówny (1979), Pinokio (1979), Piotruś i wilk Siergieja Prokofiewa i Bardzo śpiąca królewna Augustyna Blocha (1981), Pan Twardowski w choreografii Przemysława Śliwy (1982), Królewna Śnieżka Bogdana Pawłowskiego w choreografii Witolda Borkowskiego, Dzwonnik z Notre Dame Cesarego Pugni’ego (w muzycznym opracowaniu Reinholda Gliera) w choreografii Przemysława Śliwy (1983), Pudełko z zabawkami do muzyki Claude’a Debyssy’ego, Peer Gynt Edwarda Griega w choreografii Przemysława Śliwy (1984), Dziadek do orzechów Piotra Czajkowskiego w choreografii Przemysława Śliwy (1986), Romeo i Julia Sergieja Prokofiewa w choreografii Przemysława Śliwy (1987), Dzikie łabędzie, balet z muzyką Bernadetty Matuszczak (1992), Don Kichot Ludwiga A. Minkusa (1996), Kot w butach Bogdana Pawłowskiego (1997), Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków Bogdana Pawłowskiego (2000), Śpiąca królewna Piotra Czajkowskiego (2005), Wieczór baletowy Marka Zajączkowskiego (2006), Pan Twardowski Ludomira Różyckiego w choreografii Marka Zajączkowskiego (2007), Kopciuszek Siergieja Prokofiewa w choreografii i reżyserii Iwony Runowskiej (2009), Zniewolony umysł w choreografii Roberta Bondary, Sen nocy letniej w choreografii Karola Urbańskiego (2011).
