Elwira Piorun – tancerka, pedagog, choreografka. Absolwentka warszawskiej szkoły baletowej i pedagogiki tańca na Akademii Muzycznej im. Fryderyka w Warszawie (obecnie: Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina). Długoletnia solistka Teatru Wielkiego − Opery Narodowej w Warszawie (m.in. główne role w Giselle i Fortepianissimo do muzyki Chopina). Tańczyła w choreografiach Georges’a Balanchine’a, Maurice’a Bejarta, Matsa Eka, Teresy Kujawy, Witolda Grucy i innych. Przez osiem lat (1990–1997) pracowała w Niemczech w Hagen i Dortmundzie – występowała w głównych partiach w takich spektaklach, jak Prometheus, Chopin et les Femmes Fragiles, Verhaengte Spiegel.
Po powrocie do kraju oprócz udziału w choreografiach innych twórców, zaczęła przygotowywać pierwsze choreografie autorskie, między innymi: Nad milczącą krawędzią do muzyki Schuberta, Mahlera i Albionioniego, oraz Tylko raz w życiu Dymitra Szostakowicza (razem z Karolem Urbańskim). Zrealizowała również ruch sceniczny do inscenizacji operowych − Jaskółki Giacomo Pucciniego i Salome Richarda Straussa. Jest znakomitym przykładem przejścia, jakiego do świata tańca współczesnego dokonać mogą tancerze z wykształceniem i doświadczeniem klasycznym. Piorun ma za sobą pracę w teatrach operowych, poprzez teatr tańca opierający się głównie na technice modern, aż do założenia własnej grupy, czerpiącej z technik contemporary dance i jazzowych.
W roku 2005 pracowała w Polskim Teatrze Tańca jako pedagog i tancerka, biorąc udział w choreografiach Barocco Jacka Przybyłowicza oraz Tango z Lady M. i Przypadki pana von K. Ewy Wycichowskiej.
W 2005 roku wraz z Włodzimierzem Kaczkowski założyła Teatr Tańca Zawirowania. Pierwszą premierę grupa przygotowała jeszcze przed oficjalną formalizacją – był to spektakl Przytul mnie (2004) w choreografii Piorun z udziałem tancerzy Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Artystka była odpowiedzialna również za choreografię następnych spektakli, tj. Jeśli kochasz, zabij we współpracy z Atelier Polskiego Teatru Tańca (towarzyszyła tu na scenie Paulinie Wycichowskiej i Bartłomiejowi Raźnikiewiczowi) oraz W stronę światła… z zawiązanymi oczami, w którym wystąpiła wraz z Barbarą Czajkowską. W ramach stałej pracy z zespołem współtworzyła choreografie zbiorowe, w których również występowała (Po godzinach, Nic, tylko błękit, Innocent when you dream – opieka choreograficzna) oraz brała udział w choreografiach innych artystów, tj. Juan de Torres i Danieli Merlo (Chopin ambiente cz. hiszpańska, za choreografię do części polskiej odpowiadała właśnie Piorun) i Daniela Abreu Fuera de (Campo [Poza kadrem]).
Obecnie jest dyrektorem artystycznym Teatru Tańca Zawirowania i bierze udział we wszystkich jego produkcjach, aktywnie uczestnicząc przy tworzeniu choreografii. Jest współorganizatorem Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca Zawirowania. W 2013 roku została zaproszona do współpracy z Ido Tadmorem i Rachel Erdos, czego efektem jest dwuczęściowy spektakl Rust& Engage.
Jej podstawowa technika to taniec współczesny, ale jako pedagog uczy również tańca klasycznego, elementów jogi czy pilatesu.
Od wielu lat prowadzi intensywne działania na rzecz popularyzacji tańca współczesnego w Warszawie. Oprócz corocznego festiwalu, współorganizowała Spotkania z Teatrem Tańca, które raz w miesiącu odbywały się w Okęckiej Sali Widowiskowej Domu Kultury „Włochy”.
